شاعر:علی اکبر فتاحی سده .
به مناسبت هفته ی هوای پاک
**************************
لنجان بودم وزندگانیم بود
و؛در لابلای تنوره های سربه فلکِ بتن مایه
ودر آرزوی صبحی پاک
سالهاست ریه ام
انتظار بی پایانی را به خواب سنگین
در تجربه است
دیرینه دردی در سینه
وجودم را ناخوانده مهمانیست سیه روی
وبرگهایم به خزان حزن آلود نیز
زرد مایل به سیاهی اند
وین سیاهی، تبیین تیره روزیم با اوست
وزود سقوط نارسم به تابستان گواهی است دیگر
که معلول آن تباهی هاست
درآن نیمه شبها وبه گاه آدینه ی تعطیل
که کشنده دودکشهای وحشی
در غیاب دیدگان خفته ی مردمم
زنجیرهای دریچه می بُرند
وحیات معصومم مردمانم میدرند
وتیرگی وسیاهی روانداز چادرم باشد
وانگاه که در شیشه ای تالاِر بورس
جان وحیات کودکان ومردمانم
ارزانیِ گرانی را سند می خورد
وآن گاه که صدای خِس خِسِ ریه ای
تلنگر اصحاب رسانه است
و وانگاه که خِر خِر سینه های دردمندان
موسیقی متن حاشیه هاست
بشارت دیه ام میدهند
به حکم آلاینده حقی نانوشته ومعمول
و افزوده ارزشی ما دون خونبهای انسانی
که آنهم مشاع لاینفک
وچشمانم
در آرزوی سبز صنعتی ،نگران وحزن آلود
به دور دست دوخته اند
که شاید این غول سیه چرده ی مدور
دلش به رحم آید
ومرگ حیاتم به تولدی سبز
بیندیشد
